Weer om tien over elf op bed en zowaar redelijk snel in slaap gevallen.
Om half één wakker voor een plas. Ik rook een sterke brandlucht, bij het raam heel erg. Alle alarmbellen gingen gelijk weer af. Naar beneden, jas aan, telefoon mee en een rondje om het huis. Kon niks ontdekken. Nog online gekeken of er ergens brand was, maar ook niets gezien.
Een half uur later lag ik weer in bed en redelijk snel weer onder zeil.
Even voor achten werd ik wakker.
Na de douche en een beetje tutten, een schaal kwark met granola en een sinaasappel, nog wat online nieuws gekeken. Later kwam de krant alsnog.
Kwam er achter dat ik wéér vergeten was mijn fietsaccu op te laden. Gelijk erop gezet, maar durfde niet ermee weg te gaan. Met de auto dus.
Het gesprek duurde bijna twee uur. Het is me wel allemaal veel duidelijker nu.
De uitslag doorgenomen en per vraag/uitkomst besproken wat daar bij hoort. Welke beroepen? Wat komt daar allemaal bij kijken? Is dat wat voor mij? Kan ik dat wel nu?
Ook behoorlijk confronterend. Steeds schakelen tussen de oude Pluus, de Pluus die ik wil zijn en de Pluus die ik nu ben.
We zijn tot halverwege de lijst gekomen. Ze blijft wel steeds vragen hoe het met me gaat en of ik nog verder wil gaan. Over vier weken gaan we het nog een keer bekijken en de rest van de vragen/uitkomst doorlopen. Dan word er ook gestreept wat afvalt. Wat niet reëel is.
Daarna word er een plan opgesteld. Sollicitaties horen daar ook bij.
Al met al viel het me reuze mee. Mede doordat er steeds op mijn vragen werd ingesprongen, waardoor ik geen blokkades ervaarde. Wel werd mijn hoofd wat kriebelig. Ants!
Toen ik thuis kwam had lief al de tafel gedekt en was eitjes aan het bakken.
Een kort gesprek gehad over vanmorgen. Hij zegt soms wel vaker dingen, dat ik denk: Begrijp jij eigenlijk wel wat er aan de hand is? Zie je wel wat mij allemaal moeite kost? Wat het met me doet? Hoe ik me voel en hoe het met me gaat? Laatst zei hij ook iets, dat ik dacht: Huh!! Jij hebt vorig jaar helemaal niet begrepen dat ik een braincrash had! Toen met die opruimwoede.
Hij denkt dat ik gewoon naar mijn werk moet gaan en zelf alles moet doen tot ik niet meer kan, dan mag collega het overnemen.
Denkt ie dat ik hele dagen achter een pc zit of zo?
Het is fysiek behoorlijk belastend. Mentaal.. met psychiatrische cliënten..
Schakelen, improviseren soms, opletten, zware dingen, timing. Veel lopen, lange afstanden. Zware materialen. Niet meer zoals voorheen, maar op een gefuseerde afdeling nu. Die niet meer lijkt op mijn oude vertrouwde.
Of ik voor mijn lol thuis hele dagen op mijn gat zit!
Terwijl ik een doener ben! Hoe lang het me kost om weer een beetje praatjes te krijgen, als ik weer te ver over de grens ben gegaan?
Schijnbaar niet!
Hij blijft ook maar volhouden, dat ik volgende week mee ga naar theater. Voor zwager z'n verjaardag nog. Een '60's en '70's show.
Veel lichteffecten, harde muziek, veel mensen. De drukke familie zelf niet te vergeten!
No way! Geen haar op mijn hoofd...
Het duifje zat vanmorgen op het nest, maar nog geen eitjes.
Wel heb ik ze vanmiddag beter kunnen bestuderen. Ze bleven in de tuin op het terras. Het mannetje is dus een oude bekende en wat vrijer. Vandaar ook waarschijnlijk de keuze voor de oude plaats van het nest in mijn boom. Het vrouwtje is nieuw en angstig. Jong ook, denk ik. Een lichtere kleur. Ze zijn niet zo close als het andere stelletje, z'n vorige vrouwtje, neem ik aan. Hij blijft zitten en ik kan tot op een meter naderen. Zij vliegt weg.
Weet je trouwens hoe hard een merel kan rennen? Schrik me elke keer rot. Helaas geen nest in de tuin. Voorheen in de klimophaag, maar die is twee jaar geleden of zo, met die flinke storm, omgewaaid en verwijderd. Had ik ook nog een stelletje in de lijsterbes en winterjasmijn tegen de zijmuur, maar daar zit nu ook niks. Maar gelukkig gebruiken ze wel mijn tuin voor verzamelen van takjes, voer en drinken. Wormpjes en zo. En straks nemen ze ook de jonkies mee.
Dat is zooo leuk.
De beestjes eten gegeven. De nijnen weer gescheiden.
Voor mijn doen wel erg vroeg gegeten. Half zeven. Is eigenlijk half zes wintertijd dan!
Gewoonlijk zet ik gerust het eten pas om half acht of later op tafel.
De rest van de Bloemkoolsoep met de rest van de stokbrood.
Nu lekker relaxen.
Morgen nog covid fysio en dan tot dinsdag geen afspraken.
Misschien volgende week weer eens koffie drinken met mijn leidinggevende. En bijpraten natuurlijk.
